Alweer 3 maanden hier!

Alweer 3 maanden hier!
Time flies when you are having fun! Hebben we het leuk? Ja en nee! We zijn al aardig wat keertjes van de roze wolk afgedenderd. Het vallen is niet zo erg, maar de landing wel. Op verschillende foto's van ons, zie je een mooi strand, een heerlijk zonnetje en een vrolijk gezin op avontuur! We voelen ons wat dat betreft enorm gezegend. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat niet alles even makkelijk is. Sarah en Levi missen een bepaalde manier van vrijheid. Even op je fiets naar je vrienden toe, gaat hier niet. Ze hebben gelukkig op school wel hun vrienden, maar dat zijn er niet zoveel als in Nederland.

Dan is er soms een taalbarierre. In Nederland verstaan we elkaar al lastig als het om onze gevoelens gaat, dat is hier natuurlijk nog moeilijker vanwege de Engelse taal. Al spreken onze kinderen al redelijk goed Engels, moet ik zeggen. Samuel vraagt of ik hem "the pink penicil" wil aangeven en of hij naar "the toilet" mag. Of hij legt uit wat hij van de "teacher" geleerd heeft! Jesse en Samuel doen het super goed hier! Jesse wil hier wel blijven, als hij een boomhut met een glijbaan krijgt die in het zwembad uitkomt! Ik zie gelukkig vaak blije gezichten, maar soms dus ook verdrietige gezichten. In Nederland zag ik trouwens ook weleens verdrietige gezichten, maar dan waren er weer andere issues waar de kinderen mee te maken hadden. Je kunt niet altijd het pad dat je loopt uitkiezen, maar wel hoe je m gaat bewandelen. Het is wel een hele leerzame weg, denk ik.

Ook voor Sacha en mij is het een leerzame weg. Sacha leert zich aan te passen aan mensen" gegeneraliseerd" die niet altijd ver vooruit kijken, rustig aan doen en weinig plannen. Hij heeft vaak het gevoel (nu steeds minder trouwens) niet alles uit de dag te kunnen halen wat erin zit. Dat kan super frustrerend zijn. Ik voel me wat dat betreft als een vis in het water! Eindelijk mensen van mijn eigen "soort".

Wat ik lastig vind, is dat ik (nog) niet kan bewegen zoals ik zou willen. Niet alle mensen zijn zo vriendelijk en aardig als ik vaak denk. En het is niet overal veilig! Mensen zien je vaak als toerist en willen aan je verdienen. Daar baal ik van. Maar goed alles heeft tijd nodig. Ook vriendschappen sluiten, , en me vrij kunnen bewegen kost tijd! Polè, polè (rustig aan)!

Ik kan me ook niet helemaal gaan settelen hier in Ukunda, omdat ik weet dat we uiteindelijk, als alles goed gaat naar Likoni zullen verhuizen.

De verlenging van onze visa heeft Sacha vorige week geregeld. Lang verhaal, kort) Heel wonderlijk, want we moesten geloof ik zo'n 180 euro betalen voor die verlenging, maar Sacha heeft met die medewerkers een goed gesprek gehad over het Geloof en hij stapt een tijdje later met de stempels het kantoor uit, zonder te hoeven betalen! Wat een wonder, toch?!

Eind november komen opa en oma een maand logeren. Hier zien wij en zeker de kids enorm naar uit! Het is dan zomer vakantie hier! We gaan met opa en oma de school van de kinderen, het project bekijken en naar Nashuru, de sponsorkinderen van Compassion bezoeken! Elizabeth, Chachoo en Kuntai! Onze kids zien hiernaar uit. Een ontmoeting met de sponsorkinderen! Daarna gaan we nog een Wildpark bezoeken. Kortom ze hebben zin in de vakantie!

We zijn super blij met het contact dat we met jullie in Nederland kunnen hebben via de app en FaceTime. We merken dat jullie aan ons denken, op welke manier dan ook!

Volgens mij heb ik jullie weer aardig bijgepraat! Volg ons ook via Facebook, daar plaats ik regelmatig wat leuke kreten op!
Liefs en een dikke kus van mij en natuurlijk ook van Sacha, Sarah, Levi, Jesse en Samuel

Ps ik neem me steeds voor vaker te schrijven, maarre... Time flies when you are having fun. Hebben we het leuk? Ooh ik ben weer terug bij het begin, het cirkeltje is weer rond. Ben benieuwd naar jullie reacties op mijn blog! Bye bye.. dikke kus van mij!